Vanwaar ‘Peper Stan’? Ik hoor het u al vragen…
De voorheen al genoemde Herman De Perman kweekt vooral tomaten, veel soorten tomaten, indrukwekkend veel.
Hij heeft een “tasting” georganiseerd. Allemaal proevertjes in kleuren en vormen van tomaten. Ik wist van ronde tomaten, van vleestomaten en van kerstomaatjes en ik wist ook van onze reizen naar Spanje dat de grote grillige, niet om aan te zien qua vorm, tomaten overheerlijk waren van smaak. Ik vond mezelf dus zeker niet analfabeet wat betreft kennis van tomaten. Dacht ik.. en stond al te trappelen met de bokshandschoenen aangesnoerd om stevige repliek te geven.
“Dit is een ‘Noire de Crimée’”, zei Herman en ik lag al direct in de hoek waar de klappen vielen.
“Wat is dat”, hoorde ik half versuft iemand vragen. “Dat ..,” zei Herman, “dat is een ‘Coeur de boeuf’” en hij streelde de vrucht alsof Clem (zijn echtgenote) ze zopas gebaard had. Die linkse kwam hard aan.
De rake klappen volgden mekaar heel snel op : “Ananastomaat” : DOEF! “Marmande”: KLETS! “St. Pierre vleestomaat” LAP! “Lucid Gem” PATS.
Er volgen zeker nog 15 soorten en dan zegt hij triomfantelijk: “Nu beginnen we aan de kerstomaatjes” ‘Black cherry’, ‘Indigo rosé’: UPPERCUT! Over and out. De namen moest ik niet meer weten. Ik heb ze wel opgegeten en ze waren lekker!
Dus ik wil iets anders, iets dat nog straffer is en met nog meer variëteiten. De gedachte aan paprika/pepers lag voor de hand.
Toen dat kenbaar gemaakt werd, kreeg ik het al snel plagend te horen, vooral dan van iemand wiens dooppeter ik ben. Het klonk zo: “peter Stan…, de peperman…” en het werd dan ras “peper Stan”
Vandaar…
Tot vrijdag voor deel 2 van de permacultuur.
Wie zijn naam met verve draagt,
is meestal in zijn eigendunk geslaagd.
